بانوی خوب فاطمی، تو نقاش آینده ی زندگی خود هستی ... !!!
اون گفت :
من زنم!
با دست هایی که دیگر دلخوش به النگوهایی نیست
که زرق و برق شخصیتم باشد
من شبیه رویاها نیستم
نه شبیه پرنسس های دیزنی لند
من شبیه واقعیت ام....... شبیه زنی که گاهی دست های خیسش را با دامنش پاک میکند و اشک هایش را با سراستینش ، نه چشمان ابی دارم و
نه کفش های پاشنه بلند همیشه موهایم بلند نیست همیشه ناخن هایم لاک زده نیست
نگران پاک شدن رژ لبم نیستم.. در حال نقاشی اینده ام هستم...درباره ام قضاوت نکن ،اره فهمیدم اینو که............
زن که باشی درباره‌ات قضاوت می‌کنند
درباره‌ی لبخندی که بی‌ریا نثار هر احمقی کردی!
درباره‌ی زیبایی‌ات ... که دست خودت نبوده و نیست
درباره‌ی تارهای مویت که بی‌خیال از نگاه شک‌آلوده‌ی احمق‌ها از روسری بیرون ریخته‌اند!
درباره‌ی روحت، جسمت، درباره‌ی تو و زن بودنت قضاوت می‌کنند
تو نترس و زن بمان
نترس از تهمت دیوانه‌های شهر
که اگر بترسی رفته رفته زنِ مردنما می‌شی!
